ตอนสุด้ายแล้วครับ ....
** น **
นครรัฐ อ่านว่า นะ-คอน-รัด
นนทรี อ่านว่า นน-ซี
นรกภูมิ อ่านว่า นะ-รก-กะ-พูม
น้อมเกล้าฯ อ่านว่า น้อม-เกล้า-น้อม-กระ-หม่อม
นักษัตร .อ่านว่า นัก-สัด
นาฎกรรม อ่านว่า นาด-ตะ-กำ
นาฏดนตรี อ่านว่า นาด-ตะ-ดน-ตรี, นา-ตะ-ดน-ตรี
นาฏศิลป์ อ่านว่า นาด-ตะ-สิน
นามธรรม อ่านว่า นาม-มะ-ทำ
นามสงเคราะห์ อ่านว่า นาม-มะ-สง-เคราะ
นาวิกโยธิน อ่านว่า นา-วิก-กะ-โย-ทิน
นิคหกรรม อ่านว่า นิก-คะ-หะ-กำ
นิคหิต อ่านว่า นิก-คะ-หิด
นิมมานรดี อ่านว่า นิม-มา-นะ-ระ-ดี, นิม-มา-นอ-ระ-ดี
นิรโทษกรรม อ่านว่า นิ-ระ-โทด-กำ
นิรัติศัย อ่านว่า นิ-รัด-ติ-ไส
นิโรธสมาบัติ. อ่านว่า นิ-โรด-ทะ-สะ-มา-บัด, นิ-โรด-สะ-มา-บัด
นิเวศวิทยา อ่านว่า นิ-เวด-วิ-ทะ-ยา
โนมพรรณ อ่านว่า โนม-พัน
** บ **
บทมาลย์ อ่านว่า บด-ทะ-มาน
บรมบพิตร อ่านว่า บอ-รม-มะ-บอ-พิด, บอ-รม-บอ-พิด
บรมอัฐิ อ่านว่า บอ-รม-มะ-อัด-ถิ
บรรณรารักษศาสตร์ อ่านว่า บัน-นา-รัก-สะ-สาด, บัน-นา-รัก-สาด
บรรพกาล อ่านว่า บัน-พะ-กาน,บับ-พะ-กาน
บรรพชา อ่านว่า บัน-พะ-ชา, บับ-พะ-ชา
บรรพมูล อ่านว่า บับ-พะ-มูน
บรรยาย .อ่านว่า บัน-ยาย, บัน-ระ-ยาย
บรรลัยกัลป์ อ่านว่า บัน-ไล-กัน
บรรษัท อ่านว่า บันสัด
บริเฉทกาล อ่านว่า บอ-ริ-เฉ-ทะ-กาน, บอ-ริ-เฉด-ทะ-กาน
บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ
บัตรพลี อ่านว่า บัด-พะ-ลี
บาทบงกช อ่านว่า บาด-ทะ-บง-กด, บาด-บง-กด
บาทบงสุ์ อ่านว่า บาด-ทะ-บง
บาทมูล อ่านว่า บาด-ทะ-มูน
บาปกรรม อ่านว่า บาบ-กำ
บาปเคราะห์ อ่านว่า บาบ-ปะ-เคราะ
บำราบ อ่านว่า บำ-หราบ
บำราศ อ่านว่า บำ-ราด
บุคคลสิทธิ อ่านว่า บุก-คะ-ละ-สิด, บุก-คน-ละ-สิด
บุคลิกลักษณะ อ่านว่า บุก-คะ-ลิก-กะ-ลัก-สะ-หนะ, บุก-คะ-ลิก-ลัก-สะ-หนะ
บุญเขต อ่านว่า บุน-ยะ-เขด
บุญราศี อ่านว่า บุน-ยะ-รา-สี, บุน-รา-สี
บุณฑริก อ่านว่า บุน-ดะ-ริก, บุน-ทะ-ริก
บุรพบท อ่านว่า บุบ-พะ-บด, บุ-ระ-พะ-บด
บุริมพรรษา อ่านว่า บุ-ริม-มะ-พัน-สา, บุ-ริม-พัน-สา
บุริมสิทธิ อ่านว่า บุ-ริม-มะ-สิด
บุรุษโทษ(ชื่อของโทษ) อ่านว่า บุ-หรุด-สะ-โทด
บุรุษเพศ อ่านว่า บุ-หรุด-เพด
เบญจราชกุธภัณฑ์ อ่านว่า เบ็น-จะ-ราด-ชะ-กะ-กุด-ทะ-พัน,
เบ็น-จะ-ราด-กะ-กุด-ทะ-พัน
โบกขรณี อ่านว่า โบก-ขะ-ระ-นี,โบก-ขอ-ระ-นี
โบราณกาล อ่านว่า โบ-ราน-นะ-กาน, โบ-ราน-กาน
โบราณคดี อ่านว่า โบ-ราน-นะ-คะ-ดี, โบ-ราน-คะ-ดี
โบราณวัตถุ อ่านว่า โบ-ราน-นะ-วัด-ถุ,โบ-ราน-วัดถุ
โบราณสถาน อ่านว่า โบ-ราน-นะ-สะ-ถาน, โบ-ราน-สะ-ถาน
คำในกลุ่มนี้เป็น คำเฉพาะใช้เป็นคำศัพท์ศาสนาและวรรณคดี
ซึ่งต้องรักษาการอ่านตามแบบภาษาเดิม เช่น
กนิษฐา อ่านว่า กะ-นิด-ถา
กมุท อ่านว่า กะ-มุด
กรุณา อ่านว่า กะ-รุ-นา
ขนิษฐา อ่านว่า ขะ-นิด-ถา
ดนุ อ่านว่า ดะ-นุ
ผรุสวาท อ่านว่า ผะ-รุ-สะ-วาด
สมัชชา อ่านว่า สะ-มัด-ชา
สมัญญา อ่านว่า สะ-มัน-ยา
สรัสวดี อ่านว่า สะ-รัด-สะ-วะ-ดี
หนุมาน อ่านว่า หะ-นุ-มาน
หฤทัย อ่านว่า หะ-รึ-ทัย
หฤหรรษ์ อ่านว่า หะ-รึ-หัน
หฤโหด อ่านว่า หะ-รึ-โหด
อนิจจา อ่านว่า อะ-นิด-จา
อนุ อ่านว่า อะ-นุ
คำในกลุ่มนี้เป็น พวกที่สองเป็นคำที่หลีกเลี่ยงการอ่านคำ
ซึ่งเสียงพ้องกับคำอันไม่พึงประสงค์ กล่าวคือหลีกคำอ่าน
ที่อ่านแล้วดูไม่ดี เช่น
ขมา อ่านว่า ขะ-มา ไม่ใช่ ขะ-หมา
ษมา อ่านว่า สะ-มา
สมาคม อ่านว่า สะ-มา-คม
สมาจาร อ่านว่า สะ-มา-จาน
สมาชิก อ่านว่า สะ-มา-ชิก
สมาทาน อ่านว่า สะ-มา-ทาน
สมาธิ อ่านว่า สะ-มา-ทิ
สมาบัติ อ่านว่า สะ-มา-บัด
สมาพันธรัฐ อ่านว่า สะ-มา-พัน-ทะ-รัด
** จบแล้วครับ **
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น